3 χρόνια μαμά!

7 Πράγματα που έχουν αλλάξει από τότε. 

Και να που φτάσαμε εδώ!

Το κάποτε νεογέννητο να σβήνει 3 ολόκληρα κεράκια

να μετρά 3 ολόκληρα χρόνια ζωής

να χτυπά παλαμάκια και να τραγουδά μαζί μας

<Να ζήσεις Γιωργάκη και χρόνια πολλά>.

Και να που φτάσαμε εδώ!

Η κάποτε άπειρη

ανυποψίαστη

και γενικώς

εκτός τόπου και χρόνου μαμά

να μετρά 3 ολόκληρα χρόνια

από εκείνη τη μέρα που

κάτσε να δεις πως το έλεγε η Μιράντα από το Sex and the City;

Α! Ναι!

<<Σαν να μπήκε μια καμηλοπάρδαλη από το παράθυρο>>.

3 χρόνια μετά μπορώ να σου μιλήσω για τη ζωή μου στο ζωολογικό κήπο και για τα

7 πράγματα που έχουν αλλάξει από τότε:

·        Η λέξη ξεκούραση:  Ξεκούραση είναι όταν επιτέλους φτάνεις στη δουλειά και φτιάχνεις μια κούπα ζεστού καφέ και σκέφτεσαι πως επιτέλους Θεέ μου έκατσα σε καρέκλα.

·        Η αϋπνία: Και εκεί που πίστευες πως θα περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου ως βαμπίρ με τη μαύρη σακούλα κάτω από τα μάτια έρχεται η στιγμή που το παιδάκι σου κοιμάται.

Ω ναι!

Σαν άνθρωπος κανονικός.

7, 8, 9 ώρες σερί κι εσύ μπορείς να κοιμηθείς,

να δεις μια ολόκληρη ταινία (αντέχεις;)

να πεις <καληνύχτα θα τα πούμε το πρωί> και να το εννοείς.

να βάλεις δυνατά τον George Michael να τραγουδάει:

Freedom!

·        Τα Σάββατο-Κύριακα και οι διακοπές Απλά δεν υπάρχουν!

·        Η λέξη χάος: Και εκεί που το χάος ήταν για σένα μια απροσδιόριστη έννοια τώρα έχει γίνει δεύτερη φύση σου.

Το χάος είναι η καθημερινότητά σου,

το σπίτι σου

το αμάξι σου

το μυαλό σου

η τσάντα σου .

Το χάος είσαι εσύ!

·        Η λέξη αγάπη:  Να βάζεις κάθε μέρα ένα άλλο άνθρωπο πάνω από τον ευατό σου.

Να θεραπεύεις χωρίς φάρμακα μόνο με μια αγκαλιά κι ένα φιλί. 
Να βλέπεις το παιδί σου ακόμα και πίσω από κλειστές πόρτες και να το ακούς από χιλιόμετρα μακρυά.

Να είσαι εκεί ακόμα κι όταν δεν είσαι.

Να ράβεις φτερά

να ανοίγεις πόρτες και παράθυρα

να γίνεσαι γέφυρα και να ανοίγεις δρόμους για τη νέα ζωή.

Ανιδιοτελής, άδολη, αστείρευτη!

·        Ο χρόνος:  Άλλοτε σύμμαχος κι άλλοτε εχθρός.

Τις νύχτες που ο πυρετός ανεβαίνει , τις μέρες που σε βρίσκουν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου ή έξω από την πόρτα ενός χειρουργείου κυλά βασανιστικά αργά.

Κι άλλες πάλι μέρες τρέχει να προλάβει άραγε τι;

Που πήγαν εκείνα τα μικροσκοπικά ποδαράκια;

Εκείνη η μυρωδιά του μωρού;

Τα πρώτα βήματα,

οι πρώτες λέξεις

τα πρώτα φιλιά και οι πρώτες αγκαλιές γιατί άραγε κρατάνε τόσο λίγο;

·        Η λέξη ευτυχία:  Αυτό που ζεις σήμερα.

Το τώρα.

Οι στιγμές.

Το επίτευγμα σου.

Οι άνθρωποι που εσύ δημιούργησες και μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν και σε χρειάζονται όλο και λιγότερο.

Όταν κοιτάζεις πίσω και ξέρεις πως κάτι σπουδαίο έχεις καταφέρει.