Πάμε όλοι μαζί  σε μια παραλία

Πάμε;

Συγνώμη!

Σε εσάς μιλώ!

Ναι! Σε εσάς τους ελεύθερους και ωραίους που ετοιμάζεστε για την παραλία.

Τι ετοιμάζεστε δηλαδή –μαγιό-αντηλιακό –άντε και κανένα βιβλίο και έξω από την πόρτα.

Εν πάση  περιπτώσει,

θα ήθελα να πούμε δυο –τρία πραγματάκια.

 Έτσι για να εξηγούμε θα και να μην παρεξηγούμε θα.

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω πως για ένα ακόμη καλοκαίρι θα είμαστε και εμείς εκεί.

Και όταν λέω εμείς εννοώ ΟΛΟΙ εμείς.

Για ακόμη ένα καλοκαίρι θα πρέπει να συνυπάρξουν

 ο αμετανόητος εργένης,

ο μόλις-χώρισα,

 η φρέσκο-παντρεμένη,

η φρέσκο-χωρισμένη,

το ερωτευμένο ζευγαράκι,

 ή νέα μαμά,

η παλιό –μαμά,

η μαμά που θηλάζει,

η μαμά που δε θηλάζει, ,

η μαμά με το παιδί που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει

και

η μαμά με το παιδί που και στόμα έχει και από φωνή-φωνάρααα!

Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω πως αυτό το βουνό που βλέπετε να κινείται, δεν είναι βουνό.

Είμαι εγώ.

Εγώ που κουβαλάω δυο τσάντες, τρία κουβαδάκια και ένα ψυγειάκι γεμάτο φρούτα, χυμούς, γιαουρτάκια και σνακ παραλίας.

Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω πως θα χρειαστώ και τις τρεις ξαπλώστρες.

 Ευχαριστώ!

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας πληροφορήσω

 πως έχω συζητήσει-εξηγήσει άπειρες φορές στο γιο μου τρόπους καλής συμπεριφοράς σε δημόσιους χώρους

 αλλά δυστυχώς στις ηλικίες κάτω των έξι (στην καλύτερη περίπτωση) καταλήγουν πάντα στον κάλαθο των αχρήστων.

Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τις μανάδες σας.

Επίσης, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως 

όσο κι αν προσπαθήσεις, 

όσο κι αν το καταπιέσεις 

ένα 

–Γιαννάκηηηηη όχι στα βαθιά παιδί μου – 

θα το πεις.

 Μάρτυς μου ο Θεός κι εγώ πριν γίνω μάνα τα ίδια με εσάς έλεγα.

Θερμή παράκληση, 

τη στιγμή που με βλέπετε να κυνηγάω το δίχρονο ,που τρέχει γρηγορότερα κι από τη σκιά του, μη με κρίνετε.

Είναι κι αυτό μια μορφή γυμναστικής.

Κλείνοντας,

 θα ήθελα να σας υπενθυμίσω πως:

Όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά.

Τα παιδιά είναι παιδιά.

Τα παιδιά δεν είναι αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα.

Τα παιδιά τρέχουν , παίζουν , φωνάζουν, γελάνε, κλαίνε.

 Αυτό κάνουν.

Τα παιδιά φτιάχνουν αναμνήσεις και οι αναμνήσεις δεν χτίζονται στη σιωπή.

 Άντε και καλό μας καλοκαίρι!

Οι νύχτες είναι μεγάλες...

 

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν μετράς  αντίστροφα τις μέρες για να το συναντήσεις .

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν επιτέλους γυρνάς σπίτι με ένα μικροσκοπικό πλασματάκι και συνειδητοποιείς πως δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν γράφεις χιλιόμετρα γυρνώντας γύρω-γύρω στο σαλόνι προσπαθώντας να το νανουρίσεις.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν σηκώνεσαι για δέκατη φορά και η ώρα είναι μόλις 2.30 π.μ.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

 όταν γέρνει το κεφαλάκι του στον ώμο σου και αποκοιμιέται
 κι εσύ κρατάς μέχρι και την αναπνοή σου 
γιατί ξέρεις πως μόνο αυτή η στάση το ηρεμεί και το ανακουφίζει.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν ο πυρετός ανεβαίνει.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν κλαίει όλη την νύχτα.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν βρεθείτε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν αναρωτιέσαι αν είναι ευτυχισμένο.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν αγωνιάς αν θα βρει το δρόμο του.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν φοβάσαι τη μέρα που δεν θα το σκεπάζεις πια.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν διαβάζεις για τέταρτη φορά το ίδιο παραμύθι.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

 όταν τραγουδάς για δέκατη φορά το ίδιο τραγούδι.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

 όταν κάθε βράδυ το κοιμίζεις στην κούνια του 
και το πρωί σας βρίσκει όλους μαζί αγκαλιά στο κρεβάτι.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν το μικρό σου δεν είναι πια μικρό.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν ο δρόμος σου γίνει ο δρόμος του.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν οι καναπέδες αδειάσουν από παιχνίδια και μαλακά βιβλιαράκια.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

 όταν η εκκωφαντική σιωπή του σπιτιού τρυπάει το ταβάνι
 και την ψυχή σου.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν αφήσουν το χέρι σου.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

όταν προσεύχεσαι ο Θεός να είναι μαζί του.

Οι νύχτες είναι μεγάλες

 όταν γίνεσαι γονιός

 μα τα χρόνια, τα χρόνια 

περνάνε τόσο μα τόσο γρήγορα.