5 συναισθήματα για τις 5 πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό

 

Το χω πει και γράψει πολλές φορές πως από τότε που γεννήθηκε ο γιος μου ένα θεματάκι με το χρόνο το χω.

Η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που γίνεσαι μητέρα ο χρόνος  κυλά λίγο γρηγορότερα.

Τη μια στιγμή τα κρατάς στην αγκαλιά σου και την ακριβώς επόμενη έχουν κάνει ήδη τα πρώτα τους βήματα μακριά σου.

Και κάπως έτσι κάπως αλλιώς, με τούτα και με τ άλλα φτάσαμε στη μεγάλη μέρα.

Πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό.

Μάνα, Ελληνίδα μάνα κουράγιο!

-Γιε μου, που πας;

-Μάνα, θα πάω στον παιδικό σταθμό.

Σαν λέξη κλειδί για τα συναισθήματα εκείνης της ημέρας κράτα το «ανάμεικτα». Παρακάτω θα διαβάσεις το γιατί.

 Περηφάνεια:

Ψέματα μη σου πω, αλλά ένα «όλη- η δόξα -όλη- η χάρη- άγια μέρα ξημερώνει» με έχει πάρει και με έχει σηκώσει από χτες .

 Τα καταφέραμε και κρατηθήκαμε όχι μόνο ζωντανοί -στην σκηνή -σαν ροκ συγκρότημα- αλλά να, έχουμε και τσάντα και καινούργια ρούχα για τον παιδικό.

Ενθουσιασμός:  
Στη σκέψη και μόνο στη σκέψη,  πως από εδώ και πέρα  θα έχω λίγες ώρες ελεύθερες μόνο για εμένα, αλήθεια σου λέω, τούτη τη στιγμή που σου γράφω, με δυσκολία συγκρατώ τα δάκρυά μου.

Άγχος:

Το άγχος του αποχωρισμού σε version Ελληνίδας μάνας. 
Θα κλαίει;

Θα του λείπω;

Θα καταφέρει να προσαρμοστεί εύκολα;

Θα καταφέρουμε να προσαρμοστούμε γρήγορα;

Θα τον προσέχουν;

Κι αν του συμβεί κάτι;

Ξέρουν πόσο πολύτιμος είναι;

Ξέρει πως πάντα θα είμαι εκεί;

  

Αποδοχή:

Ναι! Τα χρόνια περνάνε γοργά. 
Όπως αλίμονο κυλάνε τα χρόνια. 
Ναι! Τα παιδιά μεγαλώνουν και μαζί τους μεγαλώνουμε και εμείς. 
Ναι! Από εδώ και πέρα, αν τύχει και βρεθείς έξω από την πόρτα του σπιτιού μου πρωινές ώρες θα ακούσεις: 
Έλα να βάλεις τα παπούτσια σου.
 Έλα να πιεις το γάλα σου.
 Να πιει και η μανούλα ένα καφέ. 
Τι;

Τι μυρίζει έτσι;

Πλάκα κάνεις.
Τώρα σε άλλαξα.  
Γρήγορα θα αργήσουμε... 
Για τα επόμενα 16 χρόνια..

Μελαγχολία:

Ξέρεις, είναι αυτή η γλυκόπικρη γεύση που σου αφήνει κάθε στάδιο ανάπτυξης του παιδιού σου. 

Είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία που νιώθω κάθε πρωί που τον αφήνω στον παιδικό. 

Μη νομίζεις πως δε χαίρομαι , πως δεν καμαρώνω για το νέο κόσμο που ανοίγεται μπροστά του. 

Όμως να, μου λείπουν οι πρωινές βόλτες στη γειτονιά. 

Μου λείπει το πρωινό παιχνίδι στην παιδική χαρά. 

Οι ατέλειωτες αγκαλιές και οι άσκοπες περιπλανήσεις μας με το αυτοκίνητο.  

Μη νομίζεις πως δε χαίρομαι, πως δεν καμαρώνω για το νέο κόσμο που ανοίγεται μπροστά του. 

Όμως να, σκέφτομαι πως τώρα πια δεν θα είμαι εγώ αυτή που θα τον αγκαλιάζει, που θα τον παρηγορεί, που θα τον νανουρίζει στην αγκαλιά της τα μεσημέρια.

 Κι ύστερα σκέφτομαι πως κάθε μέρα, τελειώνει και κάτι όμορφο που δε θα ξανάρθει ποτέ.

 Δεν είναι πως δε χαίρομαι, πως δεν καμαρώνω. 

Όμως να, μου λείπει που κάποτε ήμασταν οι δυο μας.

#New Year’s resolutions for moms

Οι 18 στόχοι μιας μαμάς για τη νέα χρονιά 

Νέα χρονιά, νέα ξεκινήματα, φρέσκος αέρας, όνειρα και ελπίδες.

Και επειδή και στο χωριό μου κάθε πρώτη του χρόνου παίρναμε χαρτί και μολύβι να σημειώσουμε με χαρά και αισιοδοξία τα resolutions της νέας χρονιάς, λέω να συνεχίσω την παράδοση, γι αυτό και σου γράφω.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

      Θα επιστρέψω στα κιλά μου. 

Τώρα μη με ρωτήσεις να σου πω ακριβώς, δε θυμάμαι. 

Πάντως 3-4 κιλάκια πρέπει να τα χάσω οπωσδήποτε.

       Θα αγοράσω ένα μεγαλύτερο organizer, γιατί αυτό που έχω δε χωράει ούτε τα μισά και το organizer του μυαλού μου κατεβάζει συχνά-πυκνά διακόπτη αφήνοντάς με  στα κρύα του λουτρού.

Θα αποδεχτώ το γεγονός πως το σπίτι με μικρά παιδιά δε μπορεί να μείνει καθαρό και τακτοποιημένο παραπάνω από δυο μέρες.

Θα πάρω απόφαση πως ο μόνος λόγος που ο γιος μου κάνει πάντα του κεφαλιού του είναι γιατί έχει ισχυρή προσωπικότητα και δεν είναι κανένας loser για να κάνει ότι του λένε οι άλλοι.

Θα σχεδιάσω ένα ταξίδι για μένα  γιατί ακόμα κι αν δεν το υλοποιήσω ο σχεδιασμός και η προετοιμασία ενός ταξιδιού είναι το μισό ταξίδι.

Θα προσπαθήσω να μη γίνεται η καρδιά μου χίλια κομμάτια κάθε φορά που ο γιος μου ξεσπάει σε λυγμούς γιατί τον άφησα στον παιδικό σταθμό.

Θα σταματήσω να είμαι η μαμά που μιλάει στον πρώτο πληθυντικό γιατί σύμφωνα πάντα με τους ψυχολόγους η ταύτιση αυτή έχει στόχο την ικανοποίηση ενός ανικανοποίητου, σου λέει, απωθημένου της μαμάς.

Θα διαβάσω περισσότερα βιβλία.

Θα αποτινάξω τη μαμαδίλα από πάνω μου.

Θα αποταμιεύσω χρήματα. 

Δεν ξέρω πως, αλλά πρέπει.

Θα αφήσω την καθημερινότητα να κυλήσει και λίγο από μόνη της χωρίς να προσπαθώ να την βάζω σε κουτάκια και κόκκινες γραμμές.

Θα συνταυτιστώ με τον Τόμας Τζέφερσον και θα μετράω μέχρι το 10 προτού μιλήσω όταν είμαι θυμωμένη και μέχρι το 100 όταν είμαι πολύ θυμωμένη.

Θα γελάω περισσότερο.

Θα επικοινωνώ με τα αγαπημένα μου πρόσωπα περισσότερο.

Έστω και τηλεφωνικά.

 Έστω και για μια καλημέρα.

Θα αγκαλιάζω περισσότερο.

Θα είμαι ευγνώμων.

Θα έχω πίστη. 

Πίστη στο εαυτό μου, γιατί κάθε μέρα προσπαθώ να κάνω το καλύτερο . 

Τα 7 highlights  των δικών μας  Χριστουγέννων

·       Το φαγητό: 

Όχι ότι τις υπόλοιπες μέρες πεινάμε-όχι δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι-αλλά να, με ένα πρόχειρο υπολογισμό σε 3 μήνες έχουμε Πάσχα και σκέφτομαι πως, στο τσακ προλαβαίνουμε να κάνουμε λίιιγο χώρο να χωρέσει και το αρνάκι εκεί...δίπλα στη γαλοπούλα.

·       Οι ηλιόλουστες μέρες: 

Είναι αυτές οι μέρες που το φως τρυπώνει από τις χαραμάδες των παντζουριών. 

Είναι αυτές οι μέρες που ο ήλιος είναι χαμηλά και σου ζεσταίνει τα μάγουλα. 

Είναι αυτές οι μέρες που δε θες με τίποτα να μείνεις στο σπίτι. 

Είναι αυτές οι μέρες που δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μείνεις στο σπίτι. 

Είναι μέρες για μεγάλα γυαλιά ηλίου, καφέ στο χέρι, κατεβασμένο τζάμι στο αυτοκίνητο, γέλια και παιχνίδι.

·       Τα δώρα:

Χωρίς πολλά λόγια. 

#Δεν χωράμε.

 #Αυτό δεν είναι σπίτι, είναι παιδότοπος.

 #Περπατάμε και πατάμε παιχνίδια.

 #Free willy.

·       Ο μεσημεριανός ύπνος: 

Ο καθημερινός δίωρος μεσημεριανός ύπνος.

 Αυτός ο γλυκός και συνάμα τόσο παρεξηγημένος από τα παιδικά μας χρόνια ύπνος. 

Τώρα που σου γράφω από την καρέκλα του γραφείου,ειλικρινά,ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό μου.

·       Οι εκδρομές: 

Ξέρεις, αυτές που σχεδιάζονται την τελευταία στιγμή. 

Αυτές που βάζεις μπροστά το αμάξι και το μόνο που βλέπεις είναι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σου. 

Ακόμα κι αν είναι σε κοντινούς προορισμούς.

 Ακόμα κι αν είναι μονοήμερες. 

Είναι εκδρομές. 

Είναι αναμνήσεις, χαμόγελα και αμέτρητες φωτογραφίες στο κινητό σου, ικανές να σε κρατήσουν όρθιο για την υπόλοιπη χρονιά.

·       Οι αποτυχημένες προσπάθειες για την αναμνηστική φώτο με τον άγιο Βασίλη:

Μη ψάξεις φώτο. 

Δεν υπάρχει... 

Τώρα που το σκέφτομαι η κατάρα αυτή πρέπει να είναι κληρονομική γιατί ούτε εγώ ούτε ο αδερφός μου έχουμε φώτο από τα παιδικά μας Χριστούγεννα με τον άγιο Βασίλη.

Last but not least…

·       Το δέντρο: 

Και επειδή μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις, παρακάτω θα δεις το άδοξο τέλος ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου. 

Μην το ψάχνεις..

Στο κεφάλι του ήρθε...