Επιστροφή στην κανονικότητα;  #NOT

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;

Το ημερολόγιο στη δουλειά γράφει 11 Μαρτίου.

Και κάπου εκεί τέλειωσαν όλα.

Οι άσκοπες μετακινήσεις.

 Οι βόλτες με το αυτοκίνητο.

 Τα μαγαζιά.

 Τα θέατρα.

 Τα σινεμά.

Όλα.

Lockdown.

Η καινούργια λέξη που μπήκε στη ζωή μας, έτσι, ξαφνικά.

Κι ύστερα ήρθαν κι άλλες.

Πανδημία.

Καραντίνα.

Μένουμε σπίτι

Μένουμε ασφαλείς

Και να σου τα σποτάκια

Και να σου ο Σπύρος Παπαδόπουλος

Κι ήρθε και μας σήκωσε γιατί πως θα μείνω μάνα μου σπίτι;

Πως θα γυρίσω το διακόπτη από το on στο off;

Πως θα μάθω  να ζω σε slow down;

Σκέφτηκε άραγε κανείς αυτή την άμοιρη εργαζόμενη μάνα που το multitasking έχει γίνει δεύτερη φύση της;

 Πως θα το γυρίσει τώρα σε  slow motion;

Ελληνιστί: Τα ζώα μου αργά!

Αρνούμαι!

Δε δύναμαι σου λέω!

Δηλαδή από Μαίρη Παναγιωταρά, θα το γυρίσω σε Ρόμπιν Ουίλιαμς από τον Κύκλο των χαμένων ποιητών;

”Πήγα στα δάση γιατί θέλησα να ζήσω.

Θέλησα να ζήσω βαθιά.

Να ρουφήξω το μεδούλι της ζωής.

Να αποδιώξω ότι δεν ήτανε ζωή

Κι όχι όταν πεθάνω, να ανακαλύψω ότι δεν έζησα.

Κι όμως το κάναμε!

Και σπίτι μας μείναμε.

Και τον κώλο μας κάτω βάλαμε. Που αυτός ο καναπές αν είχε φωνή...

Και αυτοκίνητά μας τα πλύναμε.

Και τα βουνά τα  πήραμε

Και την άνοιξη υποδεχτήκαμε

Και τη γειτονιά μας γνωρίσαμε

Και βαράκια αγοράσαμε για να κάνουμε γυμναστική

Και τα μπαλκόνια μας φτιάξαμε

Και κλαδέψαμε

Και κατεβάσαμε τα καλοκαιρινά

Και ανεβάσαμε τα χειμωνιάτικα

Και τα παιδιά μας γνωρίσαμε

Και να σου πω και κάτι;

Δεν είμαστε και τόσο κακοί τελικά.

Κουρασμένοι είμαστε.

Θα μπορούσα να πω, πως μας γουστάρω.

Είμαστε ωραίοι τύποι τελικά κι ας μην μας το χα!

Και μιας και λέμε αλήθειες να σου πω και κάτι ακόμα;

Τελικά την ήθελα την καραντίνα μου.

Χωρίς την πανδημία βέβαια.
 Να εξηγούμαστε.

Αυτό το lockdown βρε παιδί μου ήρθε και γαλήνεψε το μέσα μου.

Είδα το πρόσωπό μου άβαφο και δε φοβήθηκα.

Ούτε τις ώρες με το παιδί μου  φοβήθηκα  κι ας με είχε λούσει κρύος ιδρώτας στην αρχή.

Και τώρα λέει καραντίνα τέλος.

Το ημερολόγιο στη δουλειά γράφει 18 Μαΐου.

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;

Ή μήπως και τώρα τι θα κάνουμε με τους βαρβάρους;