Ιστορίες νυσταγμένων μαμάδων

Η Χρυσούλα, φιλοξενούσε για μέρες τα πεθερικά της. 

Ένα πρωί λοιπόν που σηκώθηκε για να πάει στη δουλειά, μπήκε στο δωμάτιο της Ευγενίας  αλλά η Ευγενία  δεν ήταν εκεί. 

Στην θέα και μόνο της άδειας κούνιας ,εκτός από τον κρύο ιδρώτα, τα πέντε απανωτά εγκεφαλικά και τα αμέτρητα φωσκολικά σενάρια για το που μπορεί να είναι το μωρό, ένα μόνο πράγμα δεν πέρασε από το μυαλό της....Το μωρό να είναι στην αγκαλιά της γιαγιάς του.

 Δεν είναι ότι δεν σκέφτηκε την πιθανότητα , είναι που δεν θυμόταν καν πως τα πεθερικά της είχαν έρθει στην Αθήνα!

****

Η Μαρία μετά από μια εξαντλητική μέρα στη δουλειά, έβαλε νωρίς για ύπνο το Γεράσιμο φιλοδοξώντας να πέσει και εκείνη νωρίς για ύπνο.

 Ήταν μια από εκείνες τις ωραίες νύχτες καλοκαιριού.

 Ξέρεις, αυτές που λίγο η ζέστη, λίγο τα κουνούπια, λίγο κανένα δοντάκι που προσπαθεί να βγει, κάνουν τον ύπνο της μανούλας να φαντάζει όνειρο μακρινό. 

Μετά από αμέτρητα πήγαινε –έλα, μη έχοντας άλλες αντοχές, η Μαρία κοιμήθηκε νωρίς το πρωί... στο πάτωμα. 

Ναι, ναι όπως το ακούς! 

Στο πάτωμα, δίπλα στην κούνια του Γεράσιμου.

 ****

Την Κυριακή το πρωί, η Λίζα κατέβηκε για τα καθιερωμένα ψώνια στο μπακάλικο και φούρνο της γειτονιάς της.

 Στην πορεία αποφάσισε να βγάλει το αυτοκίνητο από το γκαράζ και να πεταχτεί μέχρι το πλησιέστερο ΑΤΜ για να πάρει χρήματα. 

Γυρνώντας από την τράπεζα, πάρκαρε το αυτοκίνητό της έξω από το φούρνο της γειτονιάς της και μπήκε μέσα. 

Αφού έκανε τα ψώνια της

γύρισε σπίτι με τα πόδια και συνέχισε κανονικά τη μέρα της.

 Την επομένη το πρωί, όταν κατέβηκε στο γκαράζ, είδε έκπληκτη το αυτοκίνητο της να λείπει. 

Αμέσως ενημέρωσε τους ένοικους της πολυκατοικίας για την  ληστεία (τέτοια σιγουριά) και μετά έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα για να δηλώσει την κλοπή του αυτοκινήτου. 

Ακόμα και σήμερα,δεν θυμάται να βγήκε από το σπίτι της εκείνο το πρωινό της Κυριακής!

                                                                       ****

Και αν νομίζεις πως είμαι ο άνθρωπος που εκθέτει τις φίλες του και φυλάει τον εαυτό του, κάνεις λάθος. 

Τα δικά μου κατορθώματα τα κρατάω για το τέλος. 

Λοιπόν, εγώ η μάνα blogger

 εγώ που σου γράφω τώρα:

1. έχω κάψει το ίδιο μου το παιδί-λιγάκι στο πόδι,μην καλέσεις την πρόνοια-όταν μέσα στη νύστα μου, διέφυγε τελείως της προσοχής μου, το μικρό μεν-θαυματουργό δε, πόδι του γιου μου, που με δεξιοτεχνία μετακίνησε τη βαλβίδα της βρύσης ένα τσακ παραπάνω προς το ζεστό.

 2. Έχω δώσει γάλα στο νεογέννητο μωρό μου με νερό της βρύσης και όχι αποστειρωμένο γιατί ενώ έβαλα νερό στο βραστήρα δεν πάτησα ποτέ το κόκκινο κουμπί και ξέρεις ε; 

Άμα δεν το πατήσεις, το νερό δε βράζει από μόνο του.

Όταν το συνειδητοποίησα ήταν πλέον αργά. 

Κάποιος ούρλιαζε και δεν μπορούσε να περιμένει για να ζεσταθεί το νερό..

Πριν μας κρίνεις...

Σκέψου...

Εσένα.. ποια είναι η ιστορία σου;